Παρά το γεγονός πως ο άνθρωπος και η όλη του ύπαρξη στηρίζει την υπόστασή του σε λογικές προκείμενες, πάντα χρειάζεται το υπερβατολογικό εκείνο στοιχείο που θα λειτουργήσει ως αποκούμπι στους φόβους και στα πάθη.
Για έναν εργένη, η υπόθεση Χριστούγεννα είναι κάπως δύσκολη, έως θλιβερή.
Και αυτό γιατί ο Δεκέμβρης πληρώνει γραμμάτια ανεξόφλητα, που αδειάζουν τις συναισθηματικές καταθέσεις όλων όσων καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου δρούμε με βάση τον ερωτικό τυχοδιωκτισμό και το εφήμερο στοιχείο του πάθους.
Έρχεται λοιπόν η αποφράδα εκείνη ώρα για τους workaholics,της παραμονής των Χριστουγέννων, που αναγκάζεσαι να κάτσεις σπίτι, χαζολογώντας.
Και πάντα την ώρα εκείνη, η μικρή συναισθηματική ανασκόπηση ξεπροβάλει από τον νου σου, είτε το θέλεις, είτε όχι.
Για έναν εργένη, όσο καλά και να τα έχει με τον εαυτό του, η διαδικασία αυτή είναι κάπως παράξενη. Περνάνε από μπροστά του πρόσωπα, σκηνές, λόγια και στιγμές, συνήθως οι άσχημες.
Οι καλές, είναι καλά κρυμμένες για λόγους ασφάλειας και αποθεμάτων, με το ρίσκο να μην μπορούν να ξεθαφτούν εύκολα.
Τον χρόνο που μας πέρασε λοιπόν οι σχέσεις μου με το αντίθετο φύλλο μάλλον καλές δεν ήταν, ποιοτικά.
Αρκετό σεξ, λίγα λόγια, μικρές και επιπόλαιες σχέσεις που πάντα κατέληγαν σε χωρισμούς και παρεξηγήσεις.
Και για το πρώτο ο γράφων δεν έχει ιδιαίτερο πρόβλημα, ωστόσο για το δεύτερο, κάτι σκιρτήζει μέσα του.
Και σκιρτήζει ακριβώς επειδή ο ίδιος γνωρίζει, πως στην άκρη του νήματος όλων μας των πεπραγμένων μένουν τα λόγια, για τα οποία, δυστυχώς, τις περισσότερες φορές δεν σκεφτόμαστε πριν τα εκστομίσουμε.
Τούτο τον χρόνο στεναχώρησα κόσμο και κοσμάκη και αυτή εδώ είναι η μόνη φορά που νιώθω το πλασματάκι των τύψεων να μου χτυπά ενοχλητικά τον ώμο.
Όσο όμως και αν προσπαθήσω να το αγνοήσω, εκείνο είναι εκεί για να φωνάζει στο θυμικό μου όλα εκείνα που έγιναν και στα οποία έσφαλα, είτε έχουν να κάνουν με γυναίκες, είτε με φίλους είτε με συγγενείς.
Και επειδή ως κλασσικός εγωιστής, όλα αυτά δεν τα σηκώνω, φεύγω γρήγορα από τη κατάσταση υπνωτισμού και των θυμήσεων, με μία γρήγορη κίνηση του κεφαλιού δεξιά-αριστερά, έτσι για να ξυπνήσω.
Αφού προσποιηθώ πως όλα αυτά ήταν κακές σκέψεις που ποτέ ένας άντρας δεν πρέπει να κάνει, κάθομαι στον υπολογιστή να γράψω κανά κείμενο να «βγει το μεροκάματο».
Ωστόσο επειδή οι εποχές που μπορούσα να κοροϊδέψω τον εαυτό μου έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, τα δάκτυλα και η σκέψη κατεβαίνουν σε απεργία.
Εντάξει, φταίω, έσφαλα.
Και υπόσχομαι πως από το νέο έτος θα προσπαθήσω να είμαι το καλό παιδί που πάντα ο Άγιος Βασίλης αδικούσε.
Ηθικό δίδαγμα: Να αντιμετωπίζεις τις σκέψεις σου με θάρρος, γιατί είναι ο σκληρότερός σου αντίπαλος.
Υ.Γ 1: Ποτέ μην προσπαθήσετε να αποφύγετε σκέψεις σαν αυτές που μου έκαναν επίσκεψη, θα σας κυνηγούν μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου.
Υ.Γ 2: Καλές γιορτές, σε όλους.
ΠΗΓΗ.post4life.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου