Το δηλητηριο της μελισσας ειναι μια χημικη ουσια που παραγεται απο
ειδικους αδενες της μελισσας και αποθηκευεται σε ειδικο σακο στην ουρα
της.
Ο σακος αυτος αδειαζει μεσω ενος πριονωτου κεντριου.
Μια πολυ νεαρη μελισσα εχει ελαχιστο δηλητηρηριο, η ποσοτητα του οποιου αυξανει καθως η μελισσα μεγαλωνει.
Η μεγιστη ποσοτητα δηλητηριου ειναι περιπου 0,3mg οταν η μελισσα γινει 15-18 ημερων.
Μετα απο αυτη την ηλικια η ποσοτητα του δηλητηριου παραμενει σταθερη και δεν ανανεωνεται στην περιπτωση που ο σακος αδειασει.
Για την παραγωγη δηλητηριου οι μελισσες χρειαζονται γυρη.
Το κέντρισμα της μέλισσας και το εγχεόμενο δηλητήριο αποτελεί το κύριο αμυντικό της όπλο.
Το κεντρί της μπορεί να τσιμπήσει μία μόνο φορά καθοτι είναι πριονωτό και δεν μπορεί να το τραβήξει πίσω.
Έτσι αποκολλάτε από το σώμα της και παραμένει στο τσιμπημένο σώμα μαζι με τον μικρό σάκο με το δηλητήριο.
Το αποκολλημενο κεντρι παλλεται και σε καθε κινηση του εγχεει περισσοτερο δηλητηριο στο τσιμπημενο σωμα.
ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Το δηλητηριο της μελισσας ειναι διαυγες, πτητικο, με πικρη γευση, χαρακτηριστικη αρωματικη χροια και δινει οξινες αντιδρασεις. Οταν αφαιρεθουν ολα τα πτητικα υγρα του, το δηλητηριο ειναι στερεο, κρυσταλλικης υφης, αλμυρης γευσης και λευκου/ωχρου χρωματος.
ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Το δηλητηριο της μελισσας ειναι πιο τοξικο απο το δηλητηριο της σφηκας, και εχει εντελως διαφορετικη συσταση. Τυπικα, για να πεθανει καποιος απο την τοξικοτητα του δηλητηριου θα πρεπει να δεχτει περιπου 500 μελισσοβελονισμους ταυτοχρονα σε διαφορετικα σημεια του σωματος του. Παρολα αυτα, για καποιο ατομο το οποιο ειναι αλλεργικο στο δηλητηριο της μελισσας μπορει να επελθει ο θανατος απο μονο εναν μελισσοβελονισμο διαμεσω αναφυλακτικου, αλλεργικου σοκ. Στην περιπτωση που ενα τετοιο σοκ δεν αντιμετωπιστει εγκαιρα με ενεση αδρεναλινης ή επινεφρινης, ο θανατος επερχεται σε 30-40 λεπτα περιπου.
ΧΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Το δηλητήριο περιέχει 2 συστατικά, ένα όξινο και ένα αλκαλικό. Κατά την στιγμή του τσιμπήματος γίνεται μίξη και των 2 συστατικών. Γενικα, η χημικη συσταση του δηλητηριου ειναι ιδιαιτερα πολυπλοκη, μελεταται απο διαφορους ερευνητες απο την δεκαετια του ’50, παρολα αυτα δεν ειναι πληρως αποσαφηνισμενη. Γενικα, το δηλητηριο περιεχει αρκετες γνωστες βιοχημικες και φαρμακολογικα ενεργες χημικες ουσιες οπως ισταμινη, ντοπαμινη, μελιτινη, απαμινη, μινιμινη, διαφορα πολυπεπτιδια, ενζυμα και αλλα.
ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Σημερα, υπαρχει η δυνατοτητα συλλογης του δηλητηριου της μελισσας χωρις την θανατωση της μελισσας. Αυτο δινεται με εξειδικευμενες συσκευες που τοποθετουνται στο μελισσι. Το δηλητηριο συλλεγεται σε στερεη μορφη. Η συλλογη του δηλητηριου δινει την δυνατοτητα παρασκευης ειδικων φαρμακων και τον πιο «εξιχρονισμενο» μελισσοβελονισμο με αμπουλες δηλητηριου και ειδικο πιστολι. Το δηλητηριο της μελισσας θεωρειται οτι ειναι αρκετα δραστικο, ακομη και μετα την συλλογη του. Παρολα αυτα, το δηλητηριο, οπως ολα τα προιοντα της κυψελης, ειναι παντα δραστικοτερο οταν δεν υφισταται κατεργασια και επεμβασεις. Το δηλητηριο σε στερεη μορφη χρησιμοποιειται για την παρασκευη θεραπευτικων σκευασματων.
ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Ο τροπος, με τον οποιο δρα το δηλητηριο της μελισσας στον ανθρωπινο οργανισμο, ειναι ακομη αγνωστος και δεν ειναι επιστημονικα τεκμηριωμενος. Παρολα αυτα το δηλητηριο της μελισσας χρησιμοποιοταν απο τον καιρο του Ιπποκρατη και ηταν γνωστο για τις θεραπευτικες του ιδιοτητες σε εκφυλιστικες παθησεις και σε αυτοανοσα νοσηματα οπως αρθριτιδες, ρευματοειδης παθησεις, παραμορφωτικη σπονδυλοαρθριτιδα, σκληρυνση κατα πλακας, οστεοποιηση συνδεσμων, νευραλγιες, νευρομυαλγιες, οσφυαλγιες κ.α. Εχει χρησιμοποιηθει για την καταπολεμηση σοβαρων καρδιακων νοσηματων, φαινεται οτι εχει ρυθμιστικη δραση στην αρτηριακη πιεση, εχει ευεργετικες δρασεις στην αθηροσκληρωση και στο περιφεριακο αγγειακο συστημα, εχει αγγειοδιασταλτικες και αντιπηκτικες ιδιοτητες και βοηθαει στο γαστρικο ελκος. Ευρηματα δειχνουν οτι βοηθαει και εξομαλυνει την εμμηνο ρυση, βελτιωνει την ποιοτητα και την ποσοτητα του σπερματος των αντρων και ενισχυει το ανοσοποιητικο συστημα. Σημερα φαινεται να ειναι πολλα υποσχομενο για την θεραπεια και την προληψη του καρκινου, οπως αποδειχτηκε απο την επιστημονικη κοινοτητα. Μελλοντικα, ενδεχεται να στηριχτουν πανω στο δηλητηριο της μελισσας (και σε αλλα δηλητηρια...) νεου τυπου χημειοθεραπειες που δεν θα εχουν ή θα εχουν μειωμενες παρενεργειες.
ΓΝΩΣΤΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ
Βελτιώνει την κυκλοφορία αίματος, βελτιώνει την δύναμη της καρδιάς, βελτιώνει την διαπερατότητα των αγγείων και ενισχύει την φυσική δύναμη σε πολυ μεγαλο βαθμο.
Εχει εξαιρετικα ισχυρη αντιφλεγμονώδη, ενω παραλληλα ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό και το ρυθμίζει. Εχει αντιοξειδωτική, αντιγηραντική, ισχυρα αναλγητική και αντιβακτηριδιακή δραση. Βρίσκει νέους δρόμους και συντομεύει την κίνηση μεταξύ των νευροδιαβιβαστών. Ειναι αντισπασμωδικό, αυξανει την οξυγονωση των πνευμονων και προσφερει ενα συνολικο αισθημα τονωσης και πνευματικης ανατασης.
Το δηλητήριο είναι 60 φορές πιο δραστικό από την κορτιζόνη, σε διάφορες παθήσεις.
Σχετικα με το αναπνευστικο συστημα, δινει αριστα αποτελέσματα στο άσθμα, στην χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και στο εμφύσημα.
Τα τσιμπήματα γύρω από μια δερματικη ουλή είναι ικανά να την «σβήσουν» σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό και να αποκαταστήσουν το δερμα, δεδομενου οτι το δηλητηριου εχει την ικανοτητα να δημιουργει νεα αγγεια στην περιοχη. Θεραπευει τα εκζέματα, τα τοπικά έλκη. Εφαρμοζεται σε δερματικούς όγκους όπως ο καρκίνος του δέρματος με τσιμπήματα γύρω γύρω από αυτόν, τα οποια μπορούν να τον εξαφανίσουν σταδιακα. Ειναι πολυ οφελιμο στην ψωρίαση με τα αποτελέσματα να ειναι αλλωτε καλά και αλλωτε ουδέτερα.
Ειναι πασιγνωστα τα αποτελεσματα του δηλητηριου στον ερυθροματώδης λύκος και στην σκλήρυνση κατά πλάκας.
Βοηθαει στο καρδιαγγειακο συστημα, ρυθμίζει την πίεση του αίματος, θεραπεύει τις αρρυθμίες, την αρτηριοσκλήρυνση και τις φλεγμονές των αρτηριών. Δινει αριστα αποτελεσματα σε μολυνσεις απο ιούς και βακτηρια. Το τσιμπημα της μελισσας, ηδη χρησιμοποιειται στην Ιαπωνια, προληπτικα ως αντι-γριππικο εμβολιο σε μικρα παιδια και μεγαλους.
Βοηθά πολύ σε χρόνιους νευρομυικους πόνους, στο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα παύει τον πόνο και βοηθα στην υποχωρηση του ιστόυ που υπεραναπτύχθηκε και πιέζει τα νεύρα και τα αγγεία.Βοηθαει στην ισχιαλγία σε διάφορες νευρίτιδες, ινομυαλγίες κλπ. Θεραπευει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης. Θεραπευει τενοντίτιδες και επικονδυλητιδες και αλλες φλεγμονες.
Το δηλητηριο ειναι πολυτιμο σε ολες τις ρευματοειδης παθησεις οπως η Ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα, η ψωριακή αρθρίτιδα, ενω η ουρική αρθρίτιδα (ποδάγρα), μπορεί να θεραπευτει με λιγα τσιμπηματα και καταλληλη διατροφη.
ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΜΕΛΙΣΣΩΝ
Στις καρδιακές και νεφρικές ανεπάρκειες απαιτείται συνεργασία με ιατρική ομάδα, καθώς πρέπει να βρεθεί η ισορροπία Δηλητηρίου–Ασθένειας. Αυτό ισχύει και για τον ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, όπου το δηλητήριο μελισσών τον κάνει ασταθή. Τετοιες ομαδες στην Ελλαδα δεν υπαρχουν, υπαρχουν ομως στην κοντινη Ρουμανια.
Αντένδειξη υπάρχει όταν κάποιος πάσχει από Υπερθυρεοειδισμό ή τον ασταθή θυρεοειδισμό τύπου Hasimoto και από Υποεπινεφριδιακή λειτουργία. Επίσης, αντενδείκνυται σε ασταθείς ψυχιατρικές καταστάσεις (ψυχωσεις), στην φυματίωση, στην κίρρωση ήπατος, όταν υπάρχει έντονο άγχος, στα πεπτικά έλκη και όταν καποιος παίρνει αντι-υπερτασικά φάρμακα με β’ υποδοχείς, μιας και η αδρεναλίνη που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπισή ενδεχομενου αναφυλακτικού σοκ, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα σε σε αυτη την περίπτωση.
ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ
Φυσιολογικες αντιδρασεις στο τσιμπημα της μελισσας είναι ο πόνος, η ερυθρότητα, το οίδημα, η φαγούρα και κάποια λεμφατικά ιδιοπαθή προβλήματα. Οταν τετοια συμπτωματα παρουσιαστουν μετα απο ενα τσιμπημα δεν αποτελουν αλλεργικη αντιδραση, και εν γενει, δεν θα πρεπει να υπαρχει ανησυχια. Ανησυχια θα πρεπει να υπαρξει οταν δεν παρουσιαστει κανενα συμπτωμα ή οταν παρουσιαστει καποιο οιδημα μακρυα απο την περιοχη του τσιμπηματος. Για να μην πονάει μια περιοχη μετα το τσίμπημα με το κεντρί της μέλισσας πρέπει να ψύξουμε την περιοχή ή/και να επαλοιψουμε καποια αλοιφη προπολης ή αλοιφη κατα των οιδηματων (π.χ tiger balm). Τα τσιμπήματα στο δέρμα του κρανίου μπορούν να επιτρεψουν στο δηλητήριο να περασει σε αρτηρία και να έχουμε συμπτώματα μικροαλλεργίας όπως κόπωση, νύστα και υψηλο πυρετο.
ΠΗΓΗ.apistherapy.blogspot.gr
Ο σακος αυτος αδειαζει μεσω ενος πριονωτου κεντριου.Μια πολυ νεαρη μελισσα εχει ελαχιστο δηλητηρηριο, η ποσοτητα του οποιου αυξανει καθως η μελισσα μεγαλωνει.
Η μεγιστη ποσοτητα δηλητηριου ειναι περιπου 0,3mg οταν η μελισσα γινει 15-18 ημερων.
Μετα απο αυτη την ηλικια η ποσοτητα του δηλητηριου παραμενει σταθερη και δεν ανανεωνεται στην περιπτωση που ο σακος αδειασει.
Για την παραγωγη δηλητηριου οι μελισσες χρειαζονται γυρη.
Το κέντρισμα της μέλισσας και το εγχεόμενο δηλητήριο αποτελεί το κύριο αμυντικό της όπλο.
Το κεντρί της μπορεί να τσιμπήσει μία μόνο φορά καθοτι είναι πριονωτό και δεν μπορεί να το τραβήξει πίσω.
Έτσι αποκολλάτε από το σώμα της και παραμένει στο τσιμπημένο σώμα μαζι με τον μικρό σάκο με το δηλητήριο.
Το αποκολλημενο κεντρι παλλεται και σε καθε κινηση του εγχεει περισσοτερο δηλητηριο στο τσιμπημενο σωμα.
ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Το δηλητηριο της μελισσας ειναι διαυγες, πτητικο, με πικρη γευση, χαρακτηριστικη αρωματικη χροια και δινει οξινες αντιδρασεις. Οταν αφαιρεθουν ολα τα πτητικα υγρα του, το δηλητηριο ειναι στερεο, κρυσταλλικης υφης, αλμυρης γευσης και λευκου/ωχρου χρωματος.
ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Το δηλητηριο της μελισσας ειναι πιο τοξικο απο το δηλητηριο της σφηκας, και εχει εντελως διαφορετικη συσταση. Τυπικα, για να πεθανει καποιος απο την τοξικοτητα του δηλητηριου θα πρεπει να δεχτει περιπου 500 μελισσοβελονισμους ταυτοχρονα σε διαφορετικα σημεια του σωματος του. Παρολα αυτα, για καποιο ατομο το οποιο ειναι αλλεργικο στο δηλητηριο της μελισσας μπορει να επελθει ο θανατος απο μονο εναν μελισσοβελονισμο διαμεσω αναφυλακτικου, αλλεργικου σοκ. Στην περιπτωση που ενα τετοιο σοκ δεν αντιμετωπιστει εγκαιρα με ενεση αδρεναλινης ή επινεφρινης, ο θανατος επερχεται σε 30-40 λεπτα περιπου.
ΧΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Το δηλητήριο περιέχει 2 συστατικά, ένα όξινο και ένα αλκαλικό. Κατά την στιγμή του τσιμπήματος γίνεται μίξη και των 2 συστατικών. Γενικα, η χημικη συσταση του δηλητηριου ειναι ιδιαιτερα πολυπλοκη, μελεταται απο διαφορους ερευνητες απο την δεκαετια του ’50, παρολα αυτα δεν ειναι πληρως αποσαφηνισμενη. Γενικα, το δηλητηριο περιεχει αρκετες γνωστες βιοχημικες και φαρμακολογικα ενεργες χημικες ουσιες οπως ισταμινη, ντοπαμινη, μελιτινη, απαμινη, μινιμινη, διαφορα πολυπεπτιδια, ενζυμα και αλλα.
ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Σημερα, υπαρχει η δυνατοτητα συλλογης του δηλητηριου της μελισσας χωρις την θανατωση της μελισσας. Αυτο δινεται με εξειδικευμενες συσκευες που τοποθετουνται στο μελισσι. Το δηλητηριο συλλεγεται σε στερεη μορφη. Η συλλογη του δηλητηριου δινει την δυνατοτητα παρασκευης ειδικων φαρμακων και τον πιο «εξιχρονισμενο» μελισσοβελονισμο με αμπουλες δηλητηριου και ειδικο πιστολι. Το δηλητηριο της μελισσας θεωρειται οτι ειναι αρκετα δραστικο, ακομη και μετα την συλλογη του. Παρολα αυτα, το δηλητηριο, οπως ολα τα προιοντα της κυψελης, ειναι παντα δραστικοτερο οταν δεν υφισταται κατεργασια και επεμβασεις. Το δηλητηριο σε στερεη μορφη χρησιμοποιειται για την παρασκευη θεραπευτικων σκευασματων.
ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ
Ο τροπος, με τον οποιο δρα το δηλητηριο της μελισσας στον ανθρωπινο οργανισμο, ειναι ακομη αγνωστος και δεν ειναι επιστημονικα τεκμηριωμενος. Παρολα αυτα το δηλητηριο της μελισσας χρησιμοποιοταν απο τον καιρο του Ιπποκρατη και ηταν γνωστο για τις θεραπευτικες του ιδιοτητες σε εκφυλιστικες παθησεις και σε αυτοανοσα νοσηματα οπως αρθριτιδες, ρευματοειδης παθησεις, παραμορφωτικη σπονδυλοαρθριτιδα, σκληρυνση κατα πλακας, οστεοποιηση συνδεσμων, νευραλγιες, νευρομυαλγιες, οσφυαλγιες κ.α. Εχει χρησιμοποιηθει για την καταπολεμηση σοβαρων καρδιακων νοσηματων, φαινεται οτι εχει ρυθμιστικη δραση στην αρτηριακη πιεση, εχει ευεργετικες δρασεις στην αθηροσκληρωση και στο περιφεριακο αγγειακο συστημα, εχει αγγειοδιασταλτικες και αντιπηκτικες ιδιοτητες και βοηθαει στο γαστρικο ελκος. Ευρηματα δειχνουν οτι βοηθαει και εξομαλυνει την εμμηνο ρυση, βελτιωνει την ποιοτητα και την ποσοτητα του σπερματος των αντρων και ενισχυει το ανοσοποιητικο συστημα. Σημερα φαινεται να ειναι πολλα υποσχομενο για την θεραπεια και την προληψη του καρκινου, οπως αποδειχτηκε απο την επιστημονικη κοινοτητα. Μελλοντικα, ενδεχεται να στηριχτουν πανω στο δηλητηριο της μελισσας (και σε αλλα δηλητηρια...) νεου τυπου χημειοθεραπειες που δεν θα εχουν ή θα εχουν μειωμενες παρενεργειες.
ΓΝΩΣΤΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ
Βελτιώνει την κυκλοφορία αίματος, βελτιώνει την δύναμη της καρδιάς, βελτιώνει την διαπερατότητα των αγγείων και ενισχύει την φυσική δύναμη σε πολυ μεγαλο βαθμο.
Εχει εξαιρετικα ισχυρη αντιφλεγμονώδη, ενω παραλληλα ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό και το ρυθμίζει. Εχει αντιοξειδωτική, αντιγηραντική, ισχυρα αναλγητική και αντιβακτηριδιακή δραση. Βρίσκει νέους δρόμους και συντομεύει την κίνηση μεταξύ των νευροδιαβιβαστών. Ειναι αντισπασμωδικό, αυξανει την οξυγονωση των πνευμονων και προσφερει ενα συνολικο αισθημα τονωσης και πνευματικης ανατασης.
Το δηλητήριο είναι 60 φορές πιο δραστικό από την κορτιζόνη, σε διάφορες παθήσεις.
Σχετικα με το αναπνευστικο συστημα, δινει αριστα αποτελέσματα στο άσθμα, στην χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και στο εμφύσημα.
Τα τσιμπήματα γύρω από μια δερματικη ουλή είναι ικανά να την «σβήσουν» σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό και να αποκαταστήσουν το δερμα, δεδομενου οτι το δηλητηριου εχει την ικανοτητα να δημιουργει νεα αγγεια στην περιοχη. Θεραπευει τα εκζέματα, τα τοπικά έλκη. Εφαρμοζεται σε δερματικούς όγκους όπως ο καρκίνος του δέρματος με τσιμπήματα γύρω γύρω από αυτόν, τα οποια μπορούν να τον εξαφανίσουν σταδιακα. Ειναι πολυ οφελιμο στην ψωρίαση με τα αποτελέσματα να ειναι αλλωτε καλά και αλλωτε ουδέτερα.
Ειναι πασιγνωστα τα αποτελεσματα του δηλητηριου στον ερυθροματώδης λύκος και στην σκλήρυνση κατά πλάκας.
Βοηθαει στο καρδιαγγειακο συστημα, ρυθμίζει την πίεση του αίματος, θεραπεύει τις αρρυθμίες, την αρτηριοσκλήρυνση και τις φλεγμονές των αρτηριών. Δινει αριστα αποτελεσματα σε μολυνσεις απο ιούς και βακτηρια. Το τσιμπημα της μελισσας, ηδη χρησιμοποιειται στην Ιαπωνια, προληπτικα ως αντι-γριππικο εμβολιο σε μικρα παιδια και μεγαλους.
Βοηθά πολύ σε χρόνιους νευρομυικους πόνους, στο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα παύει τον πόνο και βοηθα στην υποχωρηση του ιστόυ που υπεραναπτύχθηκε και πιέζει τα νεύρα και τα αγγεία.Βοηθαει στην ισχιαλγία σε διάφορες νευρίτιδες, ινομυαλγίες κλπ. Θεραπευει το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης. Θεραπευει τενοντίτιδες και επικονδυλητιδες και αλλες φλεγμονες.
Το δηλητηριο ειναι πολυτιμο σε ολες τις ρευματοειδης παθησεις οπως η Ρευματοειδής αρθρίτιδα, η οστεοαρθρίτιδα, η ψωριακή αρθρίτιδα, ενω η ουρική αρθρίτιδα (ποδάγρα), μπορεί να θεραπευτει με λιγα τσιμπηματα και καταλληλη διατροφη.
ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΜΕ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΜΕΛΙΣΣΩΝ
Στις καρδιακές και νεφρικές ανεπάρκειες απαιτείται συνεργασία με ιατρική ομάδα, καθώς πρέπει να βρεθεί η ισορροπία Δηλητηρίου–Ασθένειας. Αυτό ισχύει και για τον ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, όπου το δηλητήριο μελισσών τον κάνει ασταθή. Τετοιες ομαδες στην Ελλαδα δεν υπαρχουν, υπαρχουν ομως στην κοντινη Ρουμανια.
Αντένδειξη υπάρχει όταν κάποιος πάσχει από Υπερθυρεοειδισμό ή τον ασταθή θυρεοειδισμό τύπου Hasimoto και από Υποεπινεφριδιακή λειτουργία. Επίσης, αντενδείκνυται σε ασταθείς ψυχιατρικές καταστάσεις (ψυχωσεις), στην φυματίωση, στην κίρρωση ήπατος, όταν υπάρχει έντονο άγχος, στα πεπτικά έλκη και όταν καποιος παίρνει αντι-υπερτασικά φάρμακα με β’ υποδοχείς, μιας και η αδρεναλίνη που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπισή ενδεχομενου αναφυλακτικού σοκ, δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα σε σε αυτη την περίπτωση.
ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΛΙΣΣΑΣ
Φυσιολογικες αντιδρασεις στο τσιμπημα της μελισσας είναι ο πόνος, η ερυθρότητα, το οίδημα, η φαγούρα και κάποια λεμφατικά ιδιοπαθή προβλήματα. Οταν τετοια συμπτωματα παρουσιαστουν μετα απο ενα τσιμπημα δεν αποτελουν αλλεργικη αντιδραση, και εν γενει, δεν θα πρεπει να υπαρχει ανησυχια. Ανησυχια θα πρεπει να υπαρξει οταν δεν παρουσιαστει κανενα συμπτωμα ή οταν παρουσιαστει καποιο οιδημα μακρυα απο την περιοχη του τσιμπηματος. Για να μην πονάει μια περιοχη μετα το τσίμπημα με το κεντρί της μέλισσας πρέπει να ψύξουμε την περιοχή ή/και να επαλοιψουμε καποια αλοιφη προπολης ή αλοιφη κατα των οιδηματων (π.χ tiger balm). Τα τσιμπήματα στο δέρμα του κρανίου μπορούν να επιτρεψουν στο δηλητήριο να περασει σε αρτηρία και να έχουμε συμπτώματα μικροαλλεργίας όπως κόπωση, νύστα και υψηλο πυρετο.
ΠΗΓΗ.apistherapy.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου