Πολλοί σχολίασαν εντυπωσιασμένοι την παρουσία της κ. Αγγελοπούλου στις ΗΠΑ, στο πλαίσιο του πρόσφατου ταξιδιού του πρωθυπουργού.
Η «σιδηρά κυρία» προμοτάρισε κανονικά τον πρωθυπουργό στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τον έφερε σε επαφή με τους «κατάλληλους ανθρώπους».
Όχι μόνο πολιτικούς, αλλά και εκπροσώπους ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων.
Εξίσου πολλοί αναρωτήθηκαν αν η «ευγενής διαμεσολάβηση» της κ. Αγγελοπούλου έγινε στο πλαίσιο κάποιας ξαφνικής «πολιτικής έμπνευσης» ή στο πλαίσιο της διεκδίκησης κάποιου πολιτικού ρόλου για την ίδια. Κάτι τέτοιο δεν μπορεί να αποκλειστεί, αλλά στην προκείμενη περίπτωση «οι business ήταν η αιτία». Κι αυτές οι business… μυρίζουν πετρέλαιο!
Στη συνάντηση με τον Μπιλ Κλίντον, ο πρώην πλανητάρχης ήταν εντυπωσιακά εμφατικός με τα ζητήματα της ενέργειας. Ρώτησε ευθέως τον πρωθυπουργό αν ένας επιχειρηματίας μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα πάρει πίσω τα λεφτά του με κέρδος στην περίπτωση που επενδύσει στην ενέργεια στην Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός κατηγορήθηκε ότι δεν αξιοποίησε την «πάσα» του κ. Κλίντον για να δώσει ρητές διαβεβαιώσεις αλλά αναλύθηκε σε θεωρητικούς σχολιασμούς.
Πίσω από όλα αυτά, όμως, που αφορούν το επικοινωνιακό προσκήνιο, οι «δουλειές προχώρησαν όπως πρέπει». Και οι δουλειές έχουν να κάνουν με… υδρογονάνθρακες. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας, ο κ. Αγγελόπουλος κάνει επιχειρηματική στροφή στην έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων. Στόχος, η άμεση επιχειρηματική του εμπλοκή κατ’ αρχάς άμεσα στην κυπριακή ΑΟΖ και στο μέλλον και στην ελληνική ΑΟΖ. Σε αυτό το σκέλος της ενέργειας φαίνεται ότι επικεντρωνόταν και το ενδιαφέρον του κ. Κλίντον και των επιχειρηματικών συμφερόντων με τα οποία συνδέεται…
Όμως το ελληνικό ενδιαφέρον για το αντικείμενο της έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων δεν τελειώνει εδώ. Πρώτος απ’ όλους, έκανε τη στροφή σε αυτό το αντικείμενο ο εφοπλιστής κ. Μαρινάκης, ενώ ακολουθεί κατά πόδας, όπως πληροφορούμαστε, και ο «άσπονδος φίλος» του κ. Μελισσανίδης. Με τον δεύτερο, φαίνεται ότι οι σχέσεις της κυβέρνησης έχουν «εξομαλυνθεί», για να χρησιμοποιήσουμε έναν συμβατικό όρο …
Εννοείται πως η έντονη πολιτική δραστηριότητα του κ. Κοτζιά αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού και η ζέση με την οποία προωθούν την τριμερή συνεργασία Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου, αλλά και την τετραμερή των τριών αυτών με το Ισραήλ, δεν είναι άσχετη με τις προθέσεις που εκδηλώνονται από τους συγκεκριμένους επιχειρηματικούς παράγοντες για τους υδρογονάνθρακες.
Το ερώτημα ασφαλώς είναι το αν και πως η κυβέρνηση Τσίπρα θα καταφέρει να «εναρμονίσει» τις επιχειρηματικές στοχεύσεις του καθενός ή θα ξεσπάσει οξύτατος επιχειρηματικός «πόλεμος», ο οποίος ασφαλώς θα έχει σοβαρό επικοινωνιακό και πολιτικό αντίκτυπο.
rizopoulospost.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου