Πολλοί αναλυτές πλέον λένε ανοικτά κάτι που ψιθυριζόταν για καιρό στο παρασκήνιο για τον Ομπάμα. Πως πρόκειται δηλαδή για ένα Πρόεδρο που δεν έχει έργο να παρουσιάσει και να υπερασπιστεί, ειδικά στον κρίσιμο τομέα της οικονομίας.
Οι Αμερικανοί αρχίζουν να σχηματίζουν για τον Ομπάμα την εικόνα που έχουν πλέον οι Έλληνες για τον Γιώργο Παπανδρέου. Έχει καλούς τρόπους, αλλά «μαύρα μεσάνυχτα» για την οικονομία. Η τελευταία οικονομική επιτυχία που έχουν να θυμούνται οι αμερικανοί αφορά στην διάσωση της αμερικανικής οικονομίας από μιας μεγάλης κλίμακας χρηματοπιστωτική κρίση, η οποία πιστώνεται όμως σε ένα ρεπουμπλικάνο Υπουργό, τον Τζ. Πόλσον. Μπορεί να διαφωνεί ή να συμφωνεί κανείς με τους χειρισμούς του Πόλσον – και προσωπικά διαφωνώ- ωστόσο οι αμερικανοί αναγνωρίζουν πως απετράπησαν τα χειρότερα. Έκτοτε, οι όποιες θετικές προσδοκίες έμειναν στα χαρτιά.
Με δεδομένο ότι στο DNA της Αμερικής υπάρχει μια λέξη κι αυτή είναι η «ευκαιρία», ο Μίτ Ρόμνει αποτελεί ο ίδιος την ενσάρκωση του «αμερικανικού ονείρου» και μέσα από την εικόνα του και μόνο μεταδίδει στους εν δυνάμει ψηφοφόρους του ένα πολύ σαφές μήνυμα: «Μπορείς κι εσύ». Αυτό έχει τεράστια επιρροή στην αμερικανική ψυχολογία, ακόμη κι αν πρόκειται για ψευδαίσθηση. Στην προεκλογική καμπάνια αυτό που μετράει στο τέλος είναι η εικόνα.
Επιπλέον ο Ρόμνει χαίρει μιας αποδεδειγμένης με γεγονότα φήμης πως είναι όχι απλά ένας πετυχημένος επιχειρηματίας αλλά κάτι παραπάνω. Ένας επιχειρηματίας ικανός να σώζει επιχειρήσεις και εγχειρήματα τα οποία βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού. Όλοι θυμούνται τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Σωλτ Λέικ Σίτυ των Ηνωμένων Πολιτειών. Λίγους μήνες πριν την διοργάνωση τους το όλο εγχείρημα βρίσκονταν στα τάρταρα και επιστρατεύθηκε ο Μίτ Ρόμνει, ο οποίος όχι μόνο το γύρισε ανάποδα, αλλά αποτέλεσαν και μεγάλη επιτυχία. Η εμπειρία, στην Αμερική μετράει!
Τι σημαίνουν όλα αυτά για μας; Η διακυβέρνηση Ομπάμα αναφορικά με τη διαχείριση του ελληνικού προβλήματος έφτασε μέχρι του σημείου να ασκεί συγκρατημένες πιέσεις προς τη Γερμανία για τη διάσωση της Ελλάδας. Μέχρι εκεί και τίποτα περισσότερο. Όμως με παραινέσεις και πιέσεις σαν αυτές των Γκάιτνερ και Ομπάμα, οι ΗΠΑ κινδυνεύουν να οδηγηθούν στη θέση που βρέθηκε η Βρετανία το 1947, όταν δεν μπορούσε να στηρίξει οικονομικά τον ρόλο της ως Παγκόσμιας Δύναμης.
Από την άλλη, ο Μίτ Ρόμνει ως συντηρητικός Μορμόνος δύσκολα θα ενδιαφερθεί για την τύχη της Ελλάδας και προτεραιότητά του θα είναι «να καλύψει τα νώτα του». Εκτός και εάν η Ελλάδα καταφέρει να αναδείξει ορατές ευκαιρίες υπεραξίας για την αμερικανική οικονομία. Τότε θα μπορεί να κάνει πολλά.
Από αυτή την άποψη και με δεδομένο πως πάμε σε μια «αναμέτρηση – θρίλερ» που μπορεί να κριθεί στη μια μονάδα, πόσο σωστή ήταν η απόφαση του Υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου κατά το πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ να συναντηθεί μόνο με το ζεύγος Ομπάμα;
ΥΓ: Θέλω να πιστεύω πως δεν μπορεί, κάποιος θα παρακολουθεί σε αυτή τη χώρα τις εξελίξεις που «τρέχουν» στις ΗΠΑ και δεν κάθονται όλοι να παίζουν με …. βαρκούλες, όπως έκανε ο Μειμαράκης παρουσία του Νταβούτογλου!
ΠΗΓΗ.spirosrizopoulos.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου