Οι φόβοι των προηγούμενων γεννεών μπορούν να περάσουν στις επόμενες μέσω μιας γενετικής μνήμης που μεταφέρει στους απογόνους αυτό που φόβιζε τους προγόνους.
Συγκεκριμένα, ο φόβος είναι δυνατό να μεταφερθεί, μέσω αλλαγών στο σπέρμα, από τους γονείς στα παιδιά και στα εγγόνια.
Κατά πόσο όμως τραυματικές μνήμες που έζησε μια γενιά, όπως για παράδειγμα ένας πόλεμος, μπορούν να μεταφερθούν στις επόμενες;
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η μελέτη έγινε σε πειραματόζωα, αλλά θεωρούν πολύ πιθανό ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στους ανθρώπους, αυτό όμως θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από μελλοντικές έρευνες.
Σύμφωνα με τα πειράματα σε ζώα, ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να αφήσει το αποτύπωμά του στο DNA του σπέρματος και αυτό, με τη σειρά του, να μεταφέρει τη φοβία, επηρεάζοντας τον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά των μελλοντικών γενεών.
Οι Αμερικανοί επιστήμονες δήλωσαν ότι η ανακάλυψή τους είναι σημαντική για την έρευνα και την θεραπεία των ανθρώπινων φοβιών, των μετατραυματικών διαταραχών και τους άγχους, μέσω επεμβάσεων στον μηχανισμό της μνήμης του ασθενούς.
Οι ερευνητές του Τμήματος Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Έμορι της Ατλάντα, με επικεφαλής τον δρα Μπράιαν Ντίας, είχαν εκπαιδεύσει μια γενιά ποντικιών να αποφεύγουν μια συγκεκριμένη οσμή επειδή την είχαν συνδέσει με ένα ήπιο ηλεκτροσόκ.
Στη συνέχεια, διαπιστώθηκε ότι τα ζώα πέρασαν αυτή την αποστροφή τους στην μεθεπόμενη γενιά, αν και είχαν απομονωθεί από τους απογόνους και καθώς τα εγγόνια τους δεν είχαν ποτέ πριν συναντήσει αυτή την μυρωδιά.
Το αρνητικό συναίσθημά τους ήταν λοιπόν έμφυτο.
Η αρνητική αντίδραση των εγγονιών ήταν περίπου 200% ισχυρότερη απέναντι στο συγκεκριμένο ερέθισμα, σε σχέση με άλλα ποντίκια των οποίων οι πρόγονοι δεν είχαν εκτεθεί στην ίδια φοβιστική οσμή.
Η διαχρονική μετάδοση μιας φοβικής συμπεριφοράς γίνεται μέσω γενετικών αλλαγών, που μεταβάλλουν την ευαισθησία του νευρικού συστήματος τόσο των προγόνων, όσο και των απογόνων, ώστε κάθε επόμενη γενιά να αντιδρά με τον ίδιο φοβικό τρόπο στο ίδιο ερέθισμα.
Ωστόσο, ο ακριβής βιολογικός μηχανισμός δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητός.
Το πιθανότερο είναι ότι κάποιο χημικό αποτύπωμα της απεχθούς οσμής κατέληξε στο αίμα τους επηρεάζοντας ανάλογα την παραγωγή του σπέρματος.
Ένα άλλο σενάριο είναι ότι ο εγκέφαλός τους έστειλε ένα χημικό σήμα στο σπέρμα για να μεταβάλει ανάλογα το DNA του.
ΠΗΓΗ.rizopoulospost.com
Συγκεκριμένα, ο φόβος είναι δυνατό να μεταφερθεί, μέσω αλλαγών στο σπέρμα, από τους γονείς στα παιδιά και στα εγγόνια.Κατά πόσο όμως τραυματικές μνήμες που έζησε μια γενιά, όπως για παράδειγμα ένας πόλεμος, μπορούν να μεταφερθούν στις επόμενες;
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι η μελέτη έγινε σε πειραματόζωα, αλλά θεωρούν πολύ πιθανό ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και στους ανθρώπους, αυτό όμως θα πρέπει να επιβεβαιωθεί από μελλοντικές έρευνες.
Σύμφωνα με τα πειράματα σε ζώα, ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να αφήσει το αποτύπωμά του στο DNA του σπέρματος και αυτό, με τη σειρά του, να μεταφέρει τη φοβία, επηρεάζοντας τον εγκέφαλο και τη συμπεριφορά των μελλοντικών γενεών.
Οι Αμερικανοί επιστήμονες δήλωσαν ότι η ανακάλυψή τους είναι σημαντική για την έρευνα και την θεραπεία των ανθρώπινων φοβιών, των μετατραυματικών διαταραχών και τους άγχους, μέσω επεμβάσεων στον μηχανισμό της μνήμης του ασθενούς.
Οι ερευνητές του Τμήματος Ψυχιατρικής της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Έμορι της Ατλάντα, με επικεφαλής τον δρα Μπράιαν Ντίας, είχαν εκπαιδεύσει μια γενιά ποντικιών να αποφεύγουν μια συγκεκριμένη οσμή επειδή την είχαν συνδέσει με ένα ήπιο ηλεκτροσόκ.
Στη συνέχεια, διαπιστώθηκε ότι τα ζώα πέρασαν αυτή την αποστροφή τους στην μεθεπόμενη γενιά, αν και είχαν απομονωθεί από τους απογόνους και καθώς τα εγγόνια τους δεν είχαν ποτέ πριν συναντήσει αυτή την μυρωδιά.
Το αρνητικό συναίσθημά τους ήταν λοιπόν έμφυτο.
Η αρνητική αντίδραση των εγγονιών ήταν περίπου 200% ισχυρότερη απέναντι στο συγκεκριμένο ερέθισμα, σε σχέση με άλλα ποντίκια των οποίων οι πρόγονοι δεν είχαν εκτεθεί στην ίδια φοβιστική οσμή.
Η διαχρονική μετάδοση μιας φοβικής συμπεριφοράς γίνεται μέσω γενετικών αλλαγών, που μεταβάλλουν την ευαισθησία του νευρικού συστήματος τόσο των προγόνων, όσο και των απογόνων, ώστε κάθε επόμενη γενιά να αντιδρά με τον ίδιο φοβικό τρόπο στο ίδιο ερέθισμα.
Ωστόσο, ο ακριβής βιολογικός μηχανισμός δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητός.
Το πιθανότερο είναι ότι κάποιο χημικό αποτύπωμα της απεχθούς οσμής κατέληξε στο αίμα τους επηρεάζοντας ανάλογα την παραγωγή του σπέρματος.
Ένα άλλο σενάριο είναι ότι ο εγκέφαλός τους έστειλε ένα χημικό σήμα στο σπέρμα για να μεταβάλει ανάλογα το DNA του.
ΠΗΓΗ.rizopoulospost.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου