Γράφει ο Γ.Καραμαγκάλης
Παρακολούθησα με προσοχή πριν λίγες ημέρες το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ, όπου παρουσιάσθηκε ένα εκτενές ρεπορτάζ για την νέα αξίωση της κυβέρνησης έναντι των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, με την οποία ο κ. Νίκος Παππάς ζητά την επιστροφή 24 εκατομμυρίων ευρώ στο ελληνικό δημόσιο.
Το ποσό αυτό, σύμφωνα με τον υπουργό επικρατείας, αφορά αντάλλαγμα υπέρ του δημοσίου για τη χρήση ραδιοσυχνοτήτων για τα έτη 2012-2014, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία.
Ο κ. Παππάς φαίνεται πως άνοιξε την πολυαναμενόμενη κόντρα με τους σταθμούς εθνικής εμβέλειας ξεκινώντας με ένα νομοθετικό φάουλ, αφού η κείμενη νομοθεσία προβλέπει σαφώς, πως τα τέλη των τηλεοπτικών καναλιών υπέρ του δημοσίου συμψηφίζονται με τον δωρεάν χρόνο ισόποσης και ισόχρονης προβολής που δικαιούνται και απολαμβάνουν τα ίδια τα κόμματα κατά τις προεκλογικές περιόδους σε ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές.
Πρόκειται για έναν νόμο του 2002 και της περιόδου διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του κ. Κώστα Σημίτη. Ο κ. Παππάς λοιπόν αγνοώντας –ηθελημένα ή μη- την νομοθεσία, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου με τα μεγάλα MME της χώρας, αγνοώντας ωστόσο και μία άλλη σημαντική παράμετρο για την οποία μάλλον εθελοτυφλεί.
(Δείτε στο 44:48)
Το νομικό πλαίσιο μπορεί να δίνει εκ πρώτης όψεως δίκιο στα κανάλια, ωστόσο ο μόνος χαμένος στην διμερή σύγκρουση είναι … η τσέπη μας. Η ουσία του όλου θέματος είναι η εξής: Τα πολιτικά κόμματα, πέραν της κλασσικής χρηματοδότησης τους από το κράτος , απολαμβάνουν μία επιπλέον «άτυπη» χρηματοδότηση μέσω του εν λόγω νομοθετικού πλαισίου, καθώς το κράτος πληρώνει την προβολή τους στα τηλεοπτικά δίκτυα δίχως τα ίδια να χρειαστεί να βάλουν το χέρι στην τσέπη κατά τις προεκλογικές περιόδους, όπως συμβαίνει σε όλα τα κράτη της Ε.Ε. Ζημιωμένο λοιπόν βγαίνει το κράτος, οι πολίτες και η τσέπη τους και μάλιστα με το… γράμμα του νόμου.
Ο υπουργός Επικρατείας λοιπόν, έπρεπε να πιάσει το ζήτημα από την ρίζα του, αλλάζοντας τον συγκεκριμένο νόμο-έκτρωμα, περιορίζοντας τις κρατικές σπατάλες για τα ήδη επαρκώς χρηματοδοτούμενα κόμματα, κερδίζοντας έσοδα σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο και κρούοντας ένα συμβολικό καμπανάκι στα αυτιά των καναλαρχών, δίνοντας ένα ισχυρό στίγμα για την μητέρα των μαχών, που δεν είναι άλλη από τα επισφαλή δάνεια.
ΥΓ: Στην κόντρα με τα συμφέροντα και τα κανάλια, έχετε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού με το μέρος σας. Τουλάχιστον κινηθείτε στρατηγικά και όχι χαοτικά κ. Παππά. Δεν θα χάσετε από αυτή την υπόθεση εάν κινηθείτε σωστά και όχι σπασμοδικά.
ΥΓ 2: Τα χρήματα που πήραν τα κόμματα κατά την περίοδο 2012-2014, ανήλθαν στα 89 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=489381)
rizopoulospost.com
Παρακολούθησα με προσοχή πριν λίγες ημέρες το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ, όπου παρουσιάσθηκε ένα εκτενές ρεπορτάζ για την νέα αξίωση της κυβέρνησης έναντι των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, με την οποία ο κ. Νίκος Παππάς ζητά την επιστροφή 24 εκατομμυρίων ευρώ στο ελληνικό δημόσιο.
Το ποσό αυτό, σύμφωνα με τον υπουργό επικρατείας, αφορά αντάλλαγμα υπέρ του δημοσίου για τη χρήση ραδιοσυχνοτήτων για τα έτη 2012-2014, όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία.
Ο κ. Παππάς φαίνεται πως άνοιξε την πολυαναμενόμενη κόντρα με τους σταθμούς εθνικής εμβέλειας ξεκινώντας με ένα νομοθετικό φάουλ, αφού η κείμενη νομοθεσία προβλέπει σαφώς, πως τα τέλη των τηλεοπτικών καναλιών υπέρ του δημοσίου συμψηφίζονται με τον δωρεάν χρόνο ισόποσης και ισόχρονης προβολής που δικαιούνται και απολαμβάνουν τα ίδια τα κόμματα κατά τις προεκλογικές περιόδους σε ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές.
Πρόκειται για έναν νόμο του 2002 και της περιόδου διακυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ και του κ. Κώστα Σημίτη. Ο κ. Παππάς λοιπόν αγνοώντας –ηθελημένα ή μη- την νομοθεσία, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου με τα μεγάλα MME της χώρας, αγνοώντας ωστόσο και μία άλλη σημαντική παράμετρο για την οποία μάλλον εθελοτυφλεί.
(Δείτε στο 44:48)
Το νομικό πλαίσιο μπορεί να δίνει εκ πρώτης όψεως δίκιο στα κανάλια, ωστόσο ο μόνος χαμένος στην διμερή σύγκρουση είναι … η τσέπη μας. Η ουσία του όλου θέματος είναι η εξής: Τα πολιτικά κόμματα, πέραν της κλασσικής χρηματοδότησης τους από το κράτος , απολαμβάνουν μία επιπλέον «άτυπη» χρηματοδότηση μέσω του εν λόγω νομοθετικού πλαισίου, καθώς το κράτος πληρώνει την προβολή τους στα τηλεοπτικά δίκτυα δίχως τα ίδια να χρειαστεί να βάλουν το χέρι στην τσέπη κατά τις προεκλογικές περιόδους, όπως συμβαίνει σε όλα τα κράτη της Ε.Ε. Ζημιωμένο λοιπόν βγαίνει το κράτος, οι πολίτες και η τσέπη τους και μάλιστα με το… γράμμα του νόμου.
Ο υπουργός Επικρατείας λοιπόν, έπρεπε να πιάσει το ζήτημα από την ρίζα του, αλλάζοντας τον συγκεκριμένο νόμο-έκτρωμα, περιορίζοντας τις κρατικές σπατάλες για τα ήδη επαρκώς χρηματοδοτούμενα κόμματα, κερδίζοντας έσοδα σε μία πολύ κρίσιμη περίοδο και κρούοντας ένα συμβολικό καμπανάκι στα αυτιά των καναλαρχών, δίνοντας ένα ισχυρό στίγμα για την μητέρα των μαχών, που δεν είναι άλλη από τα επισφαλή δάνεια.
ΥΓ: Στην κόντρα με τα συμφέροντα και τα κανάλια, έχετε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού με το μέρος σας. Τουλάχιστον κινηθείτε στρατηγικά και όχι χαοτικά κ. Παππά. Δεν θα χάσετε από αυτή την υπόθεση εάν κινηθείτε σωστά και όχι σπασμοδικά.
ΥΓ 2: Τα χρήματα που πήραν τα κόμματα κατά την περίοδο 2012-2014, ανήλθαν στα 89 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=489381)
rizopoulospost.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου