Νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Cognition επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα αυτό επισημαίνοντας πως η συμπεριφορά αυτή υποστηρίζει τη θεωρία πως η γλώσσα που μιλάμε εξελίχθηκε από χειρονομίες και γκριμάτσες.
Συγκεκριμένα, ερευνητές από τη Βρετανία και τη Σουηδία κατέγραψαν 14 παιδιά από τη Σουηδία, όλα 4χρονα, την ώρα που εκτελούσαν περίπλοκες διαδικασίες που απαιτούσαν συγκέντρωση: η μία διαδικασία απαιτούσε λεπτή κινητικότητα, όπως να παίζουν με ένα κλειδί και μια κλειδαριά, η δεύτερη απαιτούσε επικοινωνία, όπως να επικοινωνούν με έναν ενήλικο παίζοντας με τα χέρια, η τρίτη αφορούσε την κατανόηση μιας ιστορίας και η τελευταία την ικανότητα των παιδιών να ανακαλούν λεπτομέρειες από μια μικρή ιστορία που άκουγαν.
Κατά τη διάρκεια κάθε μίας από αυτές τις δοκιμασίες, τα παιδιά έβγαζαν κατά διαστήματα έξω τη γλώσσα τους, κυρίως στις φάσεις που απαιτείτο περισσότερη σκέψη. Ωστόσο τα παιδιά έβγαζαν τη γλώσσα τους περισσότερο κατά τη δεύτερη διαδικασία, όταν τα παιδιά «έπαιζαν»« το εξής παιχνίδι: ένας ενήλικος χτυπούσε με το χέρι του το τραπέζι και κάθε φορά που το έκανε αυτό έπρεπε κι εκείνα να το χτυπήσουν με την παλάμη τους.
«Το αποτέλεσμα αυτό έχει νόημα στο πλαίσιο της εξελικτικής ιστορίας της γλώσσας. Το παιχνίδι στο τραπέζι περιλαμβάνει γρήγορα ανταπόκριση, κίνηση με τα χέρια και δομικούς κανόνες- στοιχεία θεμελιώδη για ένα σύστημα επικοινωνίας και βασικά στοιχεία της γλώσσας», επισημαίνει ένας εκ των συντακτών της μελέτης.
stogiatro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου